W Wielki Piątek zgodnie ze starożytną tradycją, Kościół nie sprawuje Mszy św. Ale po godz. 15.00 – w czasie, kiedy Chrystus umierał na krzyżu celebruje się Liturgię Męki Pańskiej.
Nabożeństwo to składa się z czterech części: liturgii słowa, adoracji Krzyża, Komunii świętej i przeniesienia Najświętszego Sakramentu do Grobu Pańskiego.
Bardzo rozbudowana jest modlitwa powszechna za Kościół, za papieża, za wszystkie stany Kościoła, za katechumenów, czyli dorosłych przygotowujących się do chrztu św.; o jedność chrześcijan; za Żydów; za niewierzących w Chrystusa; za niewierzących w Boga; za wszystkich rządzących państwami; i za strapionych oraz cierpiących.
Po modlitwie powszechnej odbywa się uroczysta adoracja Krzyża. Wierni, klęcząc, oddają cześć Krzyżowi. Często też przez ucałowanie jego. To jest ta jedna doba w roku, kiedy od wieczornego nabożeństwa wielkopiątkowego aż do sobotniej nocy, czyli do rozpoczęcia Wigilii Paschalnej katolicy przyklękają przed Krzyżem, bo na co dzień klękają tylko przed Najświętszym Sakramentem. To jest wyraz naszej wdzięczności Chrystusowi za to, że umarł na krzyżu dla naszego zbawienia, że otworzył nam drogę do nieba, do szczęścia wiecznego.
Na zakończenie Liturgii Wielkiego Piątku Najświętszy Sakrament w monstrancji, okryty przezroczystym białym welonem, procesyjnie przenosi się do Grobu Pańskiego i wystawia do adoracji. Adoracja Najświętszego Sakramentu w Grobie Pańskim trwa do rozpoczęcia Wigilii Paschalnej, czyli do nocy Wielkiej Soboty. Jest to wielowiekowa tradycja.
Bądź pierwszy, który skomentuje ten wpis!