Niedaleko Dursztyna, w miejscu zwanym Huboc, na potoku płynącym Piekiełkiem (przełęczą między Gojną Skałą a Zorem) zadomowiły się na dobre bobry. Bytują tu już dłuższy czas i – jak widać na zdjęciach – niczego im nie brakuje 🙂
Wiosenne roztopy powiększyły ich rozlewisko. Zmianie uległa też tama na Sprzycni. W efekcie działalności zwierząt i większego przyboru wody rzeczka wystąpiła z brzegów, omijając jedno zakole. W miejscu ponownego wpływu do koryta powstał więc niewielki wodospad.
Wszędzie dokoła dostrzec można ślady żerowania bobrów. Znaki na krzewach, obgryzione gałązki, a nawet ścięte drzewa dobitnie świadczą o aktywności zwierząt. Trzeba dobrze patrzeć pod nogi, by nie wpaść w ich wyjścia ewakuacyjne.
Miejsce, w którym zadomowiły się bobry, sprawia, że nie specjalnie wchodzą one w drogę ludziom. W bezpośrednim sąsiedztwie nie ma pól uprawnych, a do wioski trzeba iść dobre 20 minut. Pozwala to zwierzętom na w miarę bezpieczne i bezkonfliktowe żerowanie i rozmnażanie się.
Bóbr historyczny
Jak wiadomo, bobry są gatunkiem chronionym w Polsce. Zakaz ich odławiania obowiązywał już średniowieczu. Wówczas to przywilej polowania na nie należał wyłącznie do udzielnych książąt. Pomimo takich obostrzeń liczebność zwierząt sukcesywnie spadała.
Między XII a XIV wiekiem dobra królewskie zaczęły przechodzić na własność klasztorów i dygnitarzy świeckich. Wprowadzono niemieckie prawo osadnicze uwalniające poddanych od odpowiedzialności za zabicie bobra. W ciągu następnych wieków regres populacji był coraz szybszy.
Po I wojnie światowej zwierzęta te zachowały się jedynie w dorzeczach Niemna i Prypeci. W 1928 roku wielkość populacji szacowano na 235 sztuk. Gatunek objęto bardziej skuteczną ochroną, jednak ich populacja tuż przed II wojną liczyła jedynie ok. 400 sztuk.
W 1948 r. zakupiono 26 bobrów z Woroneża (dzisiejsza Federacja Rosyjska) i wypuszczono je na Biebrzy i Oliwie. W 1958 roku zwierząt z Woroneża użyto do założenia farmy bobrów w Stacji Doświadczalnej Polskiej Akademii Nauk w Popielnie. Jednocześnie bobry zaczęły migrować do Polski z Litwy i Białorusi. Ich liczebność pozostawała jednak niska i nie przekraczała kilkuset sztuk, a zasięg populacji ograniczony był jedynie do północno-wschodnich rubieży Polski.
W 1974 roku Zakład Doświadczalny PAN w Popielnie przedstawił Program Aktywnej Ochrony Bobra Europejskiego. Polegał on głównie na corocznym przesiedlaniu na tereny całej Polski kilkudziesięciu sztuk bobrów wyhodowanych na farmie w Popielnie oraz dzikich – odławianych z Suwalszczyzny. Dzięki naukowcom oraz pracy członków Polskiego Związku Łowieckiego, dzisiejsza populacja bobrów (według danych GUS) osiągnęła poziom ok. 80 000 sztuk.
Jedno natomiast jest pewne! Dursztyńskie bobry mają się dobrze 
Występują też na Polonkach, na rzeczce płynącej z Dursztyna do Krempach.
Bibliografia:
- http://bobry.pl/?bobry-w-polsce,16
- http://www.naukawpolsce.pap.pl/aktualnosci/news,395024,gus-w-polsce-wzrasta-liczba-zwierzat-chronionych.html
- Zdjęcie bobra – autorstwo Jacek Zięba – http://www.fotoprzyroda.pl/bobr-castor-fiber-vt293,315.htm. Licencja CC BY-SA 3.0 na podstawie Wikimedia Commons – http://commons.wikimedia.org/wiki/File:Castor_fiber_vistulanus4.jpg#/media/File:Castor_fiber_vistulanus4.jpg