Dursztyńskie bobry mają się dobrze!

Niedaleko Dursztyna, w miejscu zwanym Huboc, na potoku płynącym Piekiełkiem (przełęczą między Gojną Skałą a Zorem) zadomowiły się na dobre bobry. Bytują tu już dłuższy czas i – jak widać na zdjęciach – niczego im nie brakuje 🙂

Wiosenne roztopy powiększyły ich rozlewisko. Zmianie uległa też tama na Sprzycni. W efekcie działalności zwierząt i większego przyboru wody rzeczka wystąpiła z brzegów, omijając jedno zakole. W miejscu ponownego wpływu do koryta powstał więc niewielki wodospad.

Wszędzie dokoła dostrzec można ślady żerowania bobrów. Znaki na krzewach, obgryzione gałązki, a nawet ścięte drzewa dobitnie świadczą o aktywności zwierząt. Trzeba dobrze patrzeć pod nogi, by nie wpaść w ich wyjścia ewakuacyjne.

Miejsce, w którym zadomowiły się bobry, sprawia, że nie specjalnie wchodzą one w drogę ludziom. W bezpośrednim sąsiedztwie nie ma pól uprawnych, a do wioski trzeba iść dobre 20 minut. Pozwala to zwierzętom na w miarę bezpieczne i bezkonfliktowe żerowanie i rozmnażanie się.

Bóbr historyczny

Jak wiadomo, bobry są gatunkiem chronionym w Polsce. Zakaz ich odławiania obowiązywał już średniowieczu. Wówczas to  przywilej polowania na nie należał wyłącznie do udzielnych książąt. Pomimo takich obostrzeń liczebność zwierząt sukcesywnie spadała.

Między XII a XIV wiekiem dobra królewskie zaczęły przechodzić na własność klasztorów i dygnitarzy świeckich. Wprowadzono niemieckie prawo osadnicze uwalniające poddanych od odpowiedzialności za zabicie bobra. W ciągu następnych wieków regres populacji był coraz szybszy.

Po I wojnie światowej zwierzęta te zachowały się jedynie w dorzeczach Niemna i Prypeci. W 1928 roku wielkość populacji szacowano na 235 sztuk. Gatunek objęto bardziej skuteczną ochroną, jednak ich populacja tuż przed II wojną liczyła jedynie ok. 400 sztuk.

W 1948 r. zakupiono 26 bobrów z Woroneża (dzisiejsza Federacja Rosyjska) i wypuszczono je na Biebrzy i Oliwie. W 1958 roku zwierząt z Woroneża użyto do założenia farmy bobrów w Stacji Doświadczalnej Polskiej Akademii Nauk w Popielnie. Jednocześnie bobry zaczęły migrować do Polski z Litwy i Białorusi. Ich liczebność pozostawała jednak niska i nie przekraczała kilkuset sztuk, a zasięg populacji ograniczony był jedynie do północno-wschodnich rubieży Polski.

W 1974 roku Zakład Doświadczalny PAN w Popielnie przedstawił Program Aktywnej Ochrony Bobra Europejskiego. Polegał on głównie na corocznym przesiedlaniu na tereny całej Polski kilkudziesięciu sztuk bobrów wyhodowanych na farmie w Popielnie oraz dzikich – odławianych z Suwalszczyzny. Dzięki naukowcom oraz pracy członków Polskiego Związku Łowieckiego, dzisiejsza populacja bobrów (według danych GUS) osiągnęła poziom ok. 80 000 sztuk.

Jedno natomiast jest pewne! Dursztyńskie bobry mają się dobrze :) Występują też na Polonkach, na rzeczce płynącej z Dursztyna do Krempach.

Bibliografia:

  1. http://bobry.pl/?bobry-w-polsce,16
  2. http://www.naukawpolsce.pap.pl/aktualnosci/news,395024,gus-w-polsce-wzrasta-liczba-zwierzat-chronionych.html
  3. Zdjęcie bobra – autorstwo Jacek Zięba – http://www.fotoprzyroda.pl/bobr-castor-fiber-vt293,315.htm. Licencja CC BY-SA 3.0 na podstawie Wikimedia Commons – http://commons.wikimedia.org/wiki/File:Castor_fiber_vistulanus4.jpg#/media/File:Castor_fiber_vistulanus4.jpg
Facebook Comments